Profecitë e Biblës

Bibla na mëson: “Sepse Zoti, Zoti, nuk bën asgjë, pa ua treguar sekretin e tij shërbëtorëve të tij, profetëve” (Amos 3:7). Ky ka qenë modeli i Tij që nga fillimi: “Ai e kishte deklaruar nëpërmjet gojës së profetëve të tij të shenjtë që nga kohët e lashta” (Lluka 1:70). Për shkak se Perëndia dëshiron që fëmijët e Tij të mësojnë, të rriten dhe të përparojnë, Ai jep paralajmërime, zbulesa dhe udhëzime nëpërmjet profetëve të Tij.

Profetët mund të parashikojnë ngjarje të rëndësishme që të paralajmërojnë njerëzit. Kur ua vëmë veshin fjalëve të profetëve, kjo mund të na ndihmojë të përgatitemi për atë që do të vijë. Kur i shohim profeci të caktuara të ndodhin, kjo gjithashtu mund të na ndihmojë ta forcojmë besimin tonë te fjala e Perëndisë. Në Bibël, ne lexojmë për shumë profeci që janë përmbushur në histori, si edhe për zbulesa rreth ngjarjeve që ende do të ndodhin.

Shkrimet e shenjta na mësojnë se Zoti thërret profetë “për përsosjen e shenjtorëve, për veprën e shërbimit dhe për ndërtimin e trupit të Krishtit” (Efesianëve 4:12). Profetët na mësojnë dhe na kujtojnë se si të bëhemi më të mirë dhe, më së fundi, më të lumtur.

Perëndia vazhdon ta tregojë dashurinë e Tij për ne duke na dërguar mesazhet që na nevojiten pikërisht tani. Profetët e gjallë marrin zbulesë nga Perëndia dhe japin udhëzime e këshillë për të gjithë njerëzit sot. Në vitet e fundit, profetët dhe apostujt në Kishën e Jezu Krishtit të Shenjtorëve të Ditëve të Mëvonshme kanë dhënë këshillë rreth të qenit të përgatitur për kohë të vështira përpara nesh, për maturi financiare, për rëndësinë e arsimimit, të martesës dhe marrëdhënieve familjare, si edhe gjetjen dhe ruajtjen e besimit gjatë sprovave vetjake.

Shumë kohë përpara lindjes së Jezusit, profetët e lashtë i paratreguan shumë ngjarje që lidheshin me rolin dhe misionin e Tij. Këto profeci u dhanë që njerëzit të mund ta dallonin Jezusin kur Ai të vinte dhe që të kishin besim tek Ai si Shpëtimtari i tyre. Isaia në Dhiatën e Vjetër shkroi rreth Jezusit 700 vjet para lindjes së Tij: “Ja, e virgjëra do të mbetet me barrë dhe do të lindë një fëmijë të cilin do ta quajë Emanuel” (Isaia 7:14). Ai më tej shpalli: “Sepse na ka lindur një fëmijë, një djalë na është dhënë. Mbi supet e tij do të mbështetet perandoria dhe do të quhet Këshilltar i admirueshëm, Perëndi i fuqishëm, Atë i përjetshëm, Princ i paqes” (Isaia 9:5).

Profetë të tjerë të Dhiatës së Vjetër paratreguan për jetën e Jezusit me hollësi mbresëlënëse. Mikea e dinte se Shpëtimtari do të lindej në Bethlehem (shih Mikea 5:2). Osea foli për kohën që Jezusi do të kalonte në Egjipt kur ishte fëmijë (shih Osea 11:1). Libri i Psalmeve flet rreth mënyrës se si Jezusi do të fliste me shëmbëlltyra dhe do të mohohej nga vetë populli i Tij (shih Psalmeve 69:8; 78:2). Një tjetër nga profecitë e bukura të Isaias foli për rolin dhe flijimin e Jezusit: “Megjithatë, ai mbante sëmundjet tona dhe kishte marrë përsipër dhembjet tona. … Ai u tejshpua për shkak të shkeljeve tona, u shtyp për paudhësitë tona; ndëshkimi për të cilin kemi paqen është mbi të, dhe për shkak të vurratave të tij ne jemi shëruar” (Isaia 53:4–5).

Të gjithë profetët e Perëndisë kanë dëshmuar për Jezusin. Profetët e Dhiatës së Vjetër përshkruan ngjarje që do të ndodhnin qindra vjet më vonë. Isaia e paratregoi se si Jezusin do ta poshtëronin, pështynin dhe rrihnin (shih Isaia 50:6). Profeti Zakaria e dinte se Atë do ta kryqëzonin dhe prapëseprapë Ai do të lutej për armiqtë e Tij (shih Zakaria 12:10). Më e rëndësishmja, profetët gjatë gjithë Biblës dhanë mësim mesazhin e Perëndisë që Jezu Krishti do të ringjallej (shih Isaia 25:8) dhe që në saje të Tij, ne do të ringjallemi gjithashtu (shih Isaia 26:19; Jobit 19:26).

Moisiu e paralajmëroi faraonin që nëse izraelitët nuk çliroheshin, egjiptianët do të vuanin prej sëmundjes, murtajës dhe më së fundi vdekjes së bijve të tyre të parëlindur (shih Eksodi 7–12). Secila prej këtyre profecive ndodhi. Faraoni i tha Moisiut të largohej nga Egjipti me izraelitët dhe Moisiu e hapi Detin e Kuq që ata të mund të arratiseshin drejt sigurisë.

Profeti Jeremia i Dhiatës së Vjetër paratregoi shkatërrimin e Jerusalemit (shih Jeremia 25:2, 9–11). Historia shënon se babilonasit vërtet e shkatërruan Jerusalemin në vitin 587 pr.K. Profeti Lehi i Librit të Mormonit gjithashtu i paralajmëroi njerëzit për shkatërrimin e afërt të Jerusalemit. Për shkak të kësaj zbulese që ai e mori nga Perëndia, Lehi dhe familja e tij u larguan nga Jerusalemi. Historia e tij dhe e familjes së tij shënohet në Librin e Mormonit, një dëshmi tjetër e Jezu Krishtit.

Një braktisje është një periudhë kur autoriteti i Perëndisë nuk gjendet në tokë. Pasi Jezusi u ringjall dhe u ngrit në qiell, dishepujt e Tij e dinin se Ai një ditë do të kthehej siç kishte thënë. Megjithatë, Apostulli Pal dha mësim se Kisha që themeloi Jezusi, do të binte përpara se Krishti të vinte sërish: “Askush të mos ju gënjejë kursesi, sepse ajo ditë nuk do të vijë, pa ardhur më parë rënia” (2 Thesalonikasve 2:3). Kjo braktisje ndodhi në shekujt pasi Apostujt fillestarë të Jezusit, të cilët mbanin autoritetin e priftërisë së Tij, vdiqën ose u vranë.

Ndërkohë që Perëndia e dinte se autoriteti i priftërisë së Tij, profetët dhe ungjilli i plotë i Jezu Krishtit do të largoheshin nga toka për një kohë, Ai gjithashtu premtoi se ata do të rivendoseshin një ditë. Pjetri në Dhiatën e Re premtoi se në ditët e fundit, do të vinte “koh[a] e ripërtëritjes [ose rivendosjes] të të gjitha gjërave” (Veprat e Apostujve 3:21). Kjo rivendosje e ungjillit të Jezusit filloi në vitin 1820 kur Perëndia thirri Profetin Jozef Smith dhe rivendosi autoritetin e priftërisë së Tij në tokë. Që kur Kisha e Jezu Krishtit e Shenjtorëve të Ditëve të Mëvonshme u organizua në vitin 1830, ajo është udhëhequr nga një profet i gjallë.

Profeti Ezekiel zbuloi se shkrimet e pasardhësve të Judës (Bibla) dhe shkrimet e pasardhësve të Jozefit (Libri i Mormonit) një ditë do të vinin së bashku për t’i bashkuar njerëzit e Tij në drejtësi. “Ti, bir njeriu, merr një copë dru dhe mbi të shkruaj: ‘Për Judën dhe për bijtë e Izraelit, shokë të tij’. Pastaj merr një copë tjetër dru dhe shkruaj mbi të: ‘Për Jozefin, bastun i Efraimit dhe i tërë shtëpisë së Izraelit, shokë të tij’. Afroi pastaj njeri te tjetri në një dru të vetëm, me qëllim që të bëhen një gjë e vetme në dorën tënde” (shih Ezekiel 37:16–17). Si Bibla ashtu edhe Libri i Mormonit na mësojnë rreth Perëndisë e Jezu Krishtit dhe mënyrës se si mund të kthehemi që të jetojmë me Ta.

Ndërkohë që ka filluar themelimi i mbretërisë së Krishtit në tokë, ai nuk ka mbaruar ende. Danieli i Dhiatës së Vjetër profetizoi se mbretëria e Perëndisë do të rritej derisa të “mbush[te] tërë tokën” dhe se ajo “do të ekzistojë përjetë” (Daniel 2:35, 44). Jezusi Vetë profetizoi se “ky ungjill i mbretërisë do të predikohet në gjithë botën” (Mateu 24:14). Që ta përmbushë atë profeci dhe që ta çojë ungjillin në të gjithë botën, Zoti thërret misionarë.

Zoti i paralajmëroi njerëzit e Izraelit nëpërmjet Moisiut se, në qoftë se nuk ua vinin veshin fjalëve të Tij, Ai do t’i “shpërnda[nte] midis tërë popujve, nga njeri skaj i tokës në tjetrin” (Ligji i Përtërirë 28:64). Sidoqoftë, Perëndia gjithashtu premtoi: “Do të mbledh kusurin e deleve të mia nga të gjitha vendet ku i kam shpërndarë” (Jeremia 23:3). Perëndia i mbledh fëmijët e Tij së bashku me ndihmën e anëtarëve dhe misionarëve të Kishës të cilët u mësojnë atyre të vërteta rreth planit të Perëndisë. Kur njerëzit pagëzohen në Kishën e Krishtit, ata bëhen pjesë e shtëpisë së Izraelit dhe mblidhen shpirtërisht.

Perëndia u dërgoi engjëj Apostujve fillestarë të Krishtit që të shpallnin: “Ky Jezus, që u është marrë në qiell nga mesi juaj, do të kthehet në të njëjtën mënyrë, me të cilën e keni parë të shkojë në qiell” (Veprat e Apostujve 1:11). Shpëtimtari një ditë do të vijë sërish me fuqi e lavdi për të marrë mbretërinë e Tij dhe për të gjykuar popullin e Tij. Kjo ditë njihet si Ardhja e Dytë. Profetët kanë folur për të që nga fillimi. Në Dhiatën e Vjetër, Zakaria profetizoi se në atë ditë “Zoti do të jetë mbret mbi gjithë dheun; atë ditë do të jetë vetëm Zoti dhe vetëm emri i tij” (Zakaria 14:9).

Koha e përpiktë e ardhjes së Jezusit është e panjohur. Jezusi tha: “Sa për atë ditë dhe për atë orë, askush s’e di, as engjëjt e qiejve, por vetëm Ati im” (Mateu 24:36). Por ne e dimë nëpërmjet profetëve se kthimi i Jezusit do të shënojë pikën kulmore të planit të Perëndisë dhe do të jetë i mrekullueshëm për ata që kanë pritur për Të. “[Do] të përkulet çdo gju … dhe çdo gjuhë [do] të rrëfejë se Jezu Krishti është Zot, për lavdi të Perëndisë At[it]” (Filipianëve 2:10–11). Atëherë, “Zoti, do t’i thajë lotët nga çdo fytyrë” (Isaia 25:8) dhe të drejtët do të gëzojnë shpërblimin e tyre të përjetshëm.