Mësimet e Jezu Krishtit

Atyre që janë të mësueshëm, të durueshëm, të duruar në vuajtje etj., u premtohet se do ta “trashëgojnë tokën”.

Mateu 5:5

Jezusi tha: “Jini të mëshirshëm, sikurse edhe Ati juaj është i mëshirshëm”, që do të thotë se ata që tregojnë mëshirë, do ta marrin atë gjithashtu.

Mateu 5:7

Jezusi tha se ata që bëjnë paqe me njëri–tjetrin, “do të quhen bij të Perëndisë”.

Mateu 5:9

Jezusi premtoi se ata që vajtojnë dhe kthehen tek Ai, do ta gjejnë ngushëllimin që kërkojnë.

Mateu 5:4

Atyre që kërkojnë drejtësi, u premtohet se do të kënaqen për shkak të dëshirës së tyre plot besim.

Mateu 5:6

Ata që përpiqen fort për të mbajtur mirësi në zemrën dhe mendjen e tyre, Jezusi thotë se “do ta shohin Perëndinë”.

Mateu 5:8

Kur njerëzit përndiqen ngaqë jetojnë me drejtësi, Jezusi shpall se “e tyre është mbretëria e qiellit”.

Mateu 5:10

Jezusi dha mësim se të gjithë njerëzit besimtarë do të marrin një shpërblim të barabartë në qiell, pavarësisht se sa kohë çdo person ka qenë besnik (shih Mateu 20:1–16).

Jezusi na mësoi një mësim të rëndësishëm për faljen duke pyetur: “A nuk duhej të kishe mëshirë edhe ti për shokun tënd, ashtu si pata mëshirë unë për ty?” (Mateu 18:33)

Jezusi tha se ne duhet ta duam të afërmin tonë. Shëmbëlltyra e Samaritanit të mirë na mëson se i afërmi ynë mund të jetë kushdo, përfshirë të huajt ose armiqtë (shih Lluka 10:25–37).

Çdo person që kthehet nga Krishti, do të marrë pranimin e Tij të dashur, pavarësisht se çfarë ka bërë ai ose ajo (shih Lluka 15:11–32).

Kur kemi humbur ose jemi të vetmuar dhe kthehemi nga Jezusi, Ai jo vetëm që do të na mirëpresë përsëri, por do të gëzojë si bariu duke thënë: “Gëzohuni bashkë me mua, sepse e gjeta delen time që më kishte humbur” (Lluka 15:1–6).

“Atëherë ai ua preku sytë, duke thënë: ‘U bëftë sipas besimit tuaj’. Dhe atyre iu hapën sytë. Pastaj Jezusi i urdhëroi rreptësisht duke thënë: ‘Ruhuni se mos e merr vesh njeri’” (Mateu 9:27–31).

“Dhe duke ngritur zërin, thanë: ‘Mjeshtër, Jezus, ki mëshirë për ne’. Dhe ai, si i pa, u tha atyre: ‘Shkoni e paraqituni te priftërinjtë’. Dhe ndodhi që, ndërsa ata po shkonin, u pastruan” (Lluka 5:12–19).

“Dhe kur Jezusi e pa, e thirri pranë vetes dhe i tha: ‘O grua, ti je e liruar nga lëngata jote’. Dhe i vuri duart mbi të dhe ajo u drejtua menjëherë, dhe përlëvdonte Perëndinë” (Lluka 1:11–17).

“Ja që po çonin për ta varrosur një të vdekur, djalin e vetëm të nënës së tij, që ishte e ve; … Posa e pa, Zoti pati dhembshuri për të dhe i tha: ‘Mos qaj!’ … Atëherë ai tha: ‘Djalosh, unë të them, çohu!’ Dhe i vdekuri u çua ndenjur” (Lluka 7:12–15).

“Jezusi u tha: ‘Mbushni enët me ujë!’ … Pastaj u tha: ‘Nxirreni tani dhe çojani të parit të festës’. Dhe ata ia çuan. Dhe, mbasi i pari i festës e provoi ujin e shndërruar në verë (ai nuk e dinte nga vinte kjo verë)” (Gjoni 2:3–11).

“Në rojën e katërt të natës, Jezusi shkoi drejt tyre, duke ecur mbi det” (Mateu 14:25).

“Pastaj ai mori pesë bukët dhe dy peshqit, i ngriti sytë nga qielli, i bekoi; i theu bukët dhe ua dha dishepujve të vet, që t’ua shpërndanin atyre; ua ndau gjithashtu dy peshqit të gjithëve. Të gjithë hëngrën sa u ngopën” (Marku 6:39–42).