Prandaj, kur Jezusi na kërkon juve dhe mua të “pendohe[m]i”, Ai po na fton të ndryshojmë mendjen tonë, dijen tonë, frymën [shpirtin] tonë – madje mënyrën se si marrim frymë. Ai po na kërkon të ndryshojmë mënyrën se si duam, mendojmë, shërbejmë, shpenzojmë kohën tonë, i trajtojmë bashkëshortet tona, i mësojmë fëmijët tanë dhe madje se si kujdesemi për trupat tanë. Asgjë nuk është më çliruese, më fisnikëruese ose më e rëndësishme për përparimin tonë individual sesa një përqendrim i rregullt, i përditshëm te pendimi. Pendimi nuk është një ngjarje; është një proces. Është kyçi drejt lumturisë dhe paqes së mendjes. Kur ndërthuret me besimin, pendimi na jep të drejtën për të përdorur fuqinë e Shlyerjes së Jezu Krishtit.

“Ne Mund të Bëjmë më Mirë dhe të Jemi më të Mirë”, konferenca e përgjithshme, prill 2019.

Ungjilli i Jezu Krishtit na sfidon të ndryshojmë. ‘Pendohu’ është mesazhi i tij më i shpeshtë dhe pendim do të thotë të heqim dorë nga të gjitha praktikat tona – vetjake, familjare, etnike dhe kombëtare – që janë në kundërshtim me urdhërimet e Perëndisë. Qëllimi i ungjillit është që të shndërrohen qeniet e zakonshme në qytetarë çelestialë dhe kjo kërkon ndryshim. …

Jezusi na urdhëroi që ta duam njëri-tjetrin dhe ne e shfaqim atë dashuri me mënyrën se si i shërbejmë njëri-tjetrit.

Neve gjithashtu na është dhënë urdhërimi që ta duam Perëndinë dhe ne e shfaqim atë dashuri duke u penduar vazhdimisht dhe duke i zbatuar urdhërimet e Tij (shih Gjoni 14:15). Dhe pendim do të thotë më shumë sesa të heqim dorë nga mëkatet tona. Në kuptimin e tij më të gjerë ai kërkon ndryshim, heqjen dorë nga të gjitha traditat tona që janë në kundërshtim me urdhërimet e Perëndisë. Teksa bëhemi pjesëmarrës të plotë në kulturën e ungjillit të Jezu Krishtit, ne bëhemi “bashkëqytetarë të shenjtorëve dhe pjestarë të familjes së Perëndisë” (Efesianëve 2:19).

“Repentance and Change” [“Pendimi dhe Ndryshimi”], konferenca e përgjithshme, tetor 2003.

Shenjtëria më e madhe nuk do të vijë thjesht duke e kërkuar atë. Ajo do të vijë duke bërë atë çka është e nevojshme që Perëndia të na ndryshojë.

“Shenjtëria dhe Plani i Lumturisë”, konferenca e përgjithshme, tetor 2019.

Vullneti ynë për t’u penduar tregon mirënjohjen tonë për dhuratën e Perëndisë dhe për dashurinë dhe sakrificën e Shpëtimtarit për ne. Urdhërimet dhe besëlidhjet e priftërisë ofrojnë një provë besimi, bindjeje dhe dashurie për Perëndinë dhe Jezu Krishtin, por më e rëndësishmja, ato ofrojnë një mundësi të përjetojmë dashurinë nga Perëndia dhe të marrim një gëzim të plotë si në këtë jetë edhe në atë që do të vijë. …

Kujtoni: qiejt nuk do të jenë të mbushur me ata që nuk gabuan kurrë, por me ata që dalluan se ishin jashtë kursit dhe që korrigjuan mënyrat e tyre për t’u kthyer prapa në dritën e së vërtetës ungjillore.

Sa më shumë që i vlerësojmë fjalët e profetëve dhe i zbatojmë ato, aq më mirë ne do të dallojmë kur jemi duke dalë nga kursi – qoftë edhe kur fjala është vetëm për pak gradë.

“Një Çështje Pak Gradësh”, konferenca e përgjithshme, prill 2008.

Ftesa për pendim rrallëherë është një zë ndëshkimi, por më shumë një thirrje me dashuri për të bërë kthesë e për t’u ‘rikthyer’ drejt Perëndisë. Ajo është shenja ftuese e një Ati të dashur dhe e Birit të Tij të Vetëmlindur që të jemi më të mirë sesa jemi, të ngrihemi në një udhë më të lartë jete, të ndryshojmë si dhe të ndiejmë lumturinë prej zbatimit të urdhërimeve. Duke qenë dishepuj të Krishtit, ne ngazëllohemi për bekimin e pendimit dhe për gëzimin nga falja.

Ato bëhen pjesë e jona, duke formuar mënyrën se si mendojmë dhe ndihemi. …

Për shumicën, pendesa është e heshtur dhe krejtësisht personale, duke kërkuar përditë ndihmën e Zotit për të bërë ndryshimet e nevojshme.

Për shumicën, pendimi është më shumë një udhëtim sesa një ndodhi njëkohëshe. Ai nuk është i lehtë. Të ndryshosh është e vështirë. Ai kërkon që të ecet nëpër tufan, të notohet kundër rrymës.

Jezusi tha: “Në qoftë se dikush don të vijë pas meje, ta mohojë vetveten, ta marrë kryqin e vet dhe të më ndjekë”.

Pendim do të thotë t’u largohesh disa gjërave të tilla si pandershmëria, krenaria, zemërimi dhe mendimet e papastra dhe t’u drejtohesh disa gjërave të tjera, si mirëdashja, bujaria, durimi dhe ana shpirtërore.

Ai është “rikthim” drejt Perëndisë. …

Pendimi jo vetëm na ndryshon ne, por gjithashtu bekon familjet tona dhe ata që i duam.

Me pendimin tonë të ndershëm, në kohën e duhur të Zotit, krahët e shtrira të Shpëtimtarit do të na rrethojnë jo vetëm ne, por edhe do të zgjaten në jetën e fëmijëve dhe të pasardhësve tanë.

Pendim do të thotë kurdoherë se ka një lumturi më të madhe përpara.

“Pendohuni … Që të Mund t’Ju Shëroj”, konferenca e përgjithshme, tetor 2009.

Ndryshimi i sjelljes sonë dhe rikthimi te “rruga e drejtë” janë pjesë e pendimit, por vetëm pjesë. Pendimi i vërtetë përfshin gjithashtu kthimin e zemrës dhe vullnetit tonë te Perëndia dhe heqjen dorë prej mëkatit. Siç shpjegohet tek Ezekieli, të pendohesh është të “largohe[sh] nga mëkati, … [të] krye[sh] atë që është e ndershme dhe e drejtë, … [të] kthe[sh] atë që [ke] vjedhur, … dhe [të] ecë[sh] sipas statuteve të jetës, pa kryer paudhësi”. …

Pendimi i vërtetë duhet të përfshijë besimin te Zoti Jezu Krisht, besimin se Ai mund të na ndryshojë, besimin se Ai mund të na falë dhe besimin se Ai do të na ndihmojë të shmangim gabime të tjera. Ky lloj besimi e bën Shlyerjen e Tij të efektshme në jetën tonë. Kur “perceptojmë më pas” dhe “kthehemi prapa” me ndihmën e Shpëtimtarit, ne mund të ndiejmë shpresë te premtimet e Tij dhe gëzimin e faljes. Pa Shëlbuesin, shpresa dhe gëzimi i vetvetishëm i pendimit avullojnë dhe pendimi bëhet thjesht një sjellje e mjerë modifikimi. Por, duke ushtruar besim tek Ai, ne bëhemi të kthyer tek aftësia dhe gatishmëria e Tij për të falur mëkatin. …

Në vend të justifikimeve, le të zgjedhim pendimin.

Nëpërmjet pendimit, ne mund të vijmë në vete, si djali plëngprishës te shëmbëlltyra, dhe të reflektojmë mbi rëndësinë e përjetshme të veprimeve tona. Kur e kuptojmë se si mëkatet tona mund të ndikojnë te lumturia jonë e përjetshme, jo vetëm pendohemi vërtet, por gjithashtu përpiqemi të bëhemi më të mirë. …

Fakti që ne mund të pendohemi, është lajmi i mirë i ungjillit! Faji mund të “fshi[het]”. Ne mund të mbushemi me gëzim, të marrim heqje të mëkateve tona dhe të kemi “paqe të ndërgjegjes”. Ne mund të çlirohemi nga ndjenjat e dëshpërimit dhe zgjedha e mëkatit. Ne mund të mbushemi me dritën e mrekullueshme të Perëndisë dhe të mos “vua[jmë] më”. Pendimi është jo vetëm i mundshëm, por edhe i gëzueshëm në saje të Shpëtimtarit tonë.

“Pendimi: Një Zgjedhje e Gëzueshme”, konferenca e përgjithshme, tetor 2016.