Ardhja më Pranë Perëndisë

Ne të gjithë jemi fëmijë të Atit tonë Qiellor dhe ngaqë është një Atë i mirë dhe i dashur, Ai është i vetëdijshëm për ju. Ai ju njeh ju – sfidat tuaja, triumfet tuaja, pikat tuaja të forta dhe potencialin tuaj të jashtëzakonshëm. Dhe duke i ditur të gjitha këto, Ai ju do. Për Të asgjë nuk ka më shumë rëndësi sesa lumturia juaj. Kjo është arsyeja përse Ai do që ju ta njihni Atë.

Lumturia është një zgjedhje. Ne mund të zgjedhim të jemi të lumtur edhe kur gjërat shkojnë keq. Ne duhet të kujtojmë se Perëndia na do dhe se “të gjitha gjëra[t] bashkëveprojnë për të mirë” (Romakëve 8:28). Jemi këtu që të rritemi përmes sfidave, por ne jemi gjithashtu këtu për të gjetur lumturinë përgjatë udhës. Ne mund ta zgjedhim lumturinë duke mos e krahasuar veten me të tjerët, duke qenë mirënjohës për gjërat që kemi, duke e rrethuar veten me njerëz pozitivë, duke u shërbyer të tjerëve dhe duke e dalluar dorën e Perëndisë në jetën tonë. Libri i Mormonit na tregon se “njerëzit janë, që ata të mund të kenë gëzim” (2 Nefi 2:25).

Ka shumë mënyra të ndryshme se si të lutemi. Mund të lutemi vetëm ose si familje. Mund të bëjmë lutje gjatë vakteve ushqimore, përpara se të flemë, si gjënë e parë në mëngjes, ose kurdoherë në fakt. Gjëja e rëndësishme është që të gjejmë kohën për t’ia shprehur sinqerisht mirënjohjen tonë Perëndisë dhe t’i kërkojmë ndihmë Atij.

Përveç lutjes, meditimi mund të na ndihmojë ta përqendrojmë mendjen tonë te Perëndia dhe të na ndihmojë ta ndiejmë Shpirtin. Në atë kuptim, meditimi është një formë lutjeje.

Kjo është një pyetje e vështirë. E gjitha fillon me gjërat e thjeshta. Gjëja e parë është që të kemi një dëshirë për të ndryshuar dhe shpresë se kjo është e mundur. Ju mund ta arrini atë me ndihmën e Perëndisë. Libri i Mormonit na tregon se “nëpërmjet gjërave të vogla dhe të thjeshta gjëra të mëdha bëhen” (Alma 37:6).

Zgjidhni disa gjëra të vogla për të cilat të punoni. Këto mund të jenë synime shpirtërore si lutja, leximi i shkrimeve të shenjta ose vajtja në kishë. Ju gjithashtu mund të vendosni synime për t’i kapërcyer zakonet e këqija ose mëkatet. Jezusi e pagoi çmimin për të gjitha gabimet, mëkatet dhe pikëllimet tona, për shkak se askush prej nesh nuk është i përsosur. Nëse nuk e dini se çfarë duhet të ndryshoni, provoni të pyetni Perëndinë. Ju mund të takoheni gjithashtu me misionarët, të cilët mund t’ju ndihmojnë të dini më shumë rreth asaj që Perëndia dëshiron për ju.

Nuk ka asgjë të keqe të jesh i trishtuar. Mund të jeni të trishtuar dhe prapëseprapë të keni besim se Perëndia ju do dhe se gjërat do të shkojnë mirë në fund.

Mos kini frikë të flisni me dikë rreth ndjenjave tuaja, si p.sh. me një këshillues për hidhërimin, një pjesëtar të familjes, një mik të besuar ose një udhëheqës fetar. Lejojini t’ju ngushëllojnë, edhe nëse nuk mund ta kuptojnë tërësisht gjendjen përmes së cilës po kaloni.

Ju gjithashtu mund të gjeni paqe tek ungjilli i Jezu Krishtit. Perëndia është pranë dhe Ai kujdeset për ju dhe është i vetëdijshëm për ju. Jezusi mori mbi Vete të gjitha vuajtjet që Ai të dinte se si t’ju ndihmonte t’i kapërcenit vuajtjet tuaja. Ju mund të jeni me njerëzit tuaj të dashur sërish pas vdekjes. Këto mësime nuk jua heqin të gjithë dhembjen, por mund t’ju japin shpresë dhe kuptim.

“Dhe Perëndia do të thajë çdo lot nga sytë e tyre; dhe vdekja nuk do të jetë më; as brengë, as klithma, as mundim, sepse gjërat e mëparshme shkuan” (Zbulesa 21:4).