Si të Lutemi

Perëndia është Ati juaj i dashur në Qiell dhe Ai dëshiron të dëgjojë nga ju. Ju mund të zgjateni drejt Tij duke iu lutur Atij. Si fëmija i Tij, ju mund t’i kërkoni Atit tuaj Qiellor ndihmë dhe udhërrëfim në jetën tuaj.

Lutja mund të bëhet me zë ose në mendje. Ju mund të flisni me Perëndinë ashtu siç do të bënit me çdo person tjetër. Fjalët tuaja nuk kanë përse të jenë shprehëse ose të mësuara përmendsh. Është më e rëndësishme ta hapni zemrën dhe të mos ngurroni. Besoni se Ai është pranë dhe po ju dëgjon, pasi Ai vërtet po e bën atë. Besoni se Ai do t’ju ndihmojë, pasi Ai do ta bëjë atë.

Lutja është një nga dhuratat më të vyera që keni marrë nga Ati juaj i dashur Qiellor.

Përpara se të filloni, gjeni një vend të qetë ku ndiheni rehat. Një mënyrë e mirë për të filluar është t’i drejtoheni Perëndisë me emër. Ju mund të provoni frazat “I dashur Perëndi”, “I dashur Atë Qiellor”, “Ati ynë që je në qiell” ose thjesht “Perëndi”.

Flisni me zemër dhe shprehini shpresat e dëshirat tuaja si dhe shqetësimet e problemet tuaja. Ju mund t’i kërkoni Atij ndihmë, drejtim, falje ose shërim. Çfarëdo të keni në mendje, paraqitjani Atij, duke pranuar se dituria dhe koha e Tij janë më të madhërishme se tuajat. Ju mund ta pyetni Atë çfarë dëshiron Ai për ju.

Shprehini Perëndisë ndjenjat tuaja rreth të tjerëve. Ju mund të luteni për nevojat e tyre ose të kërkoni mënyra se si mund t’i doni dhe t’i ndihmoni ata.

Shprehini Perëndisë vlerësimin për të gjitha bekimet në jetën tuaj. Edhe sfidat mund të jenë një bekim. Kjo na ndihmon të ndihemi të përulur, gjë që i mban zemrat dhe mendjet tona më të hapura ndaj përgjigjeve të Perëndisë.

Pasi të keni thënë gjithçka që donit të thoshit, ju mund ta mbyllni lutjen tuaj duke thënë: “Në emrin e Jezu Krishtit, amen”.

Ne e bëjmë këtë sepse Jezusi na urdhëroi të luteshim në emrin e Tij dhe çdo gjë që bëjmë, duhet të bëhet në emrin e Tij.

Ka urtësi në frazën: “Lutuni sikur gjithçka të varej nga Zoti, pastaj punoni sikur gjithçka të varej nga ju”. Shpesh marrim udhërrëfim dhe ndihmë nga Perëndia pikërisht në procesin e veprimit.

Nuk ka diçka të tillë si lutja me tepri. Perëndia dëshiron të dëgjojë nga ju kur jeni të lumtur apo të trishtuar ose thjesht nëse keni nevojë për dikë me të cilin të bisedoni. Mund të luteni sa herë ta ndieni [dëshirën për lutje] ose sa herë që keni nevojë. Në fakt, nëse nuk e ndieni të luteni ose ju duket sikur Perëndia nuk dëshiron të dëgjojë nga ju, ai mund të jetë një nga rastet më të mira për t’u lutur.

Ju duhet të flisni me Perëndinë individualisht dhe rregullisht. Por lutuni edhe me të tjerë – gjatë shërbesave të adhurimit, përpara një vakti dhe në lutje familjare. Një person zakonisht e bën lutjen në emër të grupit ndërkohë që të tjerët dëgjojnë me respekt, mendojnë për fjalët që thuhen dhe tregojnë miratimin e tyre duke thënë “Amen” në fund të lutjes.

Te Psalmeve 55:17, mbreti David tha se lutej “në mbrëmje, në mëngjes dhe në mesditë”. Rastet tipike për lutje vetjake janë kur e filloni ditën në mëngjes, përpara çdo vakti ushqimi dhe përpara se të shkoni në shtrat në darkë. Por nuk ka kurrë një kohë të gabuar për t’u lutur. Perëndia është gjithmonë duke dëgjuar, ndaj ne mund të “lut[emi] pa pushim” (1 Thesalonikasve 5:17).

Ka raste kur kërkohen lutje shtesë – si një lutje për shërim, për mbrojtje ose për nevoja të ngutshme. Agjërimi (mosngrënia dhe mospirja e qëllimtë për një periudhë kohe) i ndërthurur me lutje ndihmon për t’i treguar Perëndisë sinqeritetin tuaj dhe siguron forcë shpirtërore.

Perëndia premton se kur i drejtohemi Atij në lutje, Ai do të na japë përgjigje dhe udhërrëfim.